فتنه ها زد شرر و . . . . . . . . .

فتنه ها زد شرر و سوخت دل  زار  مرا       

                                            مرهمی  نیست  خدایا  دل  بیمار  مرا     

ز غم عشق نگاری شده ام مست وخراب    

                                            مطربی کو که به سازش کند هشیار مرا    

همه سرمایه من رفت  زکف خاک  شدم      

                                           سر و سامان چه کسی جز تو دهد کار مرا    

غم عشقی که مرا خون جگر دادی از آن   

                                            به چنین درد میفکن  دد  خونخوار  مرا    

کنج  میخانه شده  مسکن و ماوای  شبم       

                                           به  سحر کی  برسانی  تو شب  تار  مرا  

دل محزون خبرم داد که هان گوش بده                 

                                           ره  او  میکشد  آخر به  سر دار  مرا 

                                          (((  محزون  )))