آه مادر آه مادر آه مادر

در مهربانی بی همتایی 

و در همزبانی بی مثال  

تو از قطره های شبنم صبحگاه نابتری 

و از خورشید گرما بخش تر   

تو را از بهاران جستجو کردم  

تو از چشمه ساران جاری تری 

به استواری کوه و به لطافت خیال کودکی میمانی  

شمع از تو روشنی را آموخت 

و دریا آرامش را از تو به ارث برد  

وسعت سینه تو هامون را بیاد آرد و اشکهایت ترنم باران را 

یاد تو جشنواره سرور را در قلبم بر پا میکند 

شب زنده داریت و لالاییت پچ پچ آبشار را در گوش جانم میریزد 

کدام شب تیره تو را از من ربود  

و به بهانه ی بزرگی بزرگترین موهبت را از من گرفت

آه مادر آه مادر آه مادر 

چه تنهایم بی تو   چه بی قرارم بی تو  

بعد از تو دیگر  نیافتم آنچه را که عمرم برای آن گذشت 

و افسوس . . . . . . . . . . .  

بیچاره ای ایران من

ای جان من , صد پاره تن بیچاره ای ایران من         ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من 

گاه عرصه گام مغول , گه زیر پای بربران                گه خودفروشان تنی گاهی از این گاهی ز آن 

هر زخم بر اندام تو زخمی زده بر جان من              هر تلخی بر کام تو حنظل شده در کام من 

ای جان من , صد پاره تن بیچاره ای ایران من         ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من  

دستان نا اهلان بود , از دامنت کوته وطن              گر بر تنت زخمی رسد , ما را نباشد سر به تن 

با خنده ات خندیده و با گریه ات نالان شدیم          چشم بدان خاکت چو دید ما خصم بدکاران شدیم  

ای جان من , صد پاره تن بیچاره ای ایران من         ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من    

ای جان من , صد پاره تن بیچاره ای ایران من         ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من     

سال نو مبارک باد

میرسد  از  ره  بهار                سبزه  بیارد  ببار   

گل شکفد در زمین                جوانه بر شاخسار   

زنده  کند  خاک  را                 بارش  ابر  بهار  

پر شود  از  چلچله                دامنه  کوهسار   

چنگ  به  دلها  زند                 نغمه  مرغ  هزار   

 ترنم   زندگیست                   شرشر هر جویبار   

زخمه به تار دلست               ریزش  هر  آبشار  

گشته زمین گرد هور            باز   نگیرد   قرار  

دور  زند  بی  خطا                 این شده او را مدار   

 سال شود سال نو               لیک  نه مانند  پار  

ارض و سما و فلک               گوش به فرمان یار   

این من بیچاره حیف             غافلم  از  کردگار  

دل شده غرق خیال             نیست سرای نگار   

آنکه به ما هوش داد            کریم   حی  دادار   

گفت که هستی نگر            خلقت   پروردگار      

 رام و مطیع از برت              کرده   خداوندگار 

دست  برم  بر  دعا               تا که کند رستگار    

بنده ی  بیچاره  را                چون که شود ختم کار 

                       سال نو مبارک باد  

ایران من

ای جان من صد پاره تن بیچاره ای ایران من      ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من  

گاه عرصه ی گام مغول , گه زیر پای بربران      گه خود فروشان تنی گاهی ز این گاهی ز آن 

هر زخم بر اندام  تو , زخمی زده بر جان  ما      هر تلخی بر کام  تو , حنظل  شده  بر کام  ما 

ای جان من صد پاره تن بیچاره ای ایران من      ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من 

دستان  نا اهلان  بود  از دامنت  کوته  وطن       گر بر تنت زخمی رسد ما را نباشد سر به تن 

با خنده ات خندیده و با گریه ات  نالان  شدیم       چشم بدان خاکت چو دید ما خصم بدکاران شدیم 

یا رب ز نا پاکان بدار این خاک قدسی در امان    یا رب تو خود یاری نما تا بر نهیم  بار گران 

ای جان من صد پاره تن بیچاره ای ایران من     ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من 

ای جان من صد پاره تن بیچاره ای ایران من     ای خاک تو بر چشم من بیچاره ای ایران من

سرکشی به معبود

عمریست شیطنتها با یار میکنیم ما               گاهی به سهو و گهگاه ناچار میکنیم ما  

در ششهزار سالی ابلیس یک ابا کرد             در روز این گنه را صد بار میکنیم ما 

او کرنش به ما را بر خود روا ندانست               این سرکشی به معبود هر بار میکنیم ما 

جانی اگر بگیرد تیری به زهر مسموم              جانهای بیشماری بر دار میکنیم ما 

بودش خدای نمرود چون چله میکشیدی         هر دم خدای خود را انکار میکنیم ما 

آدم نمود توبه یکبار از گناهش                       این دو به روز صد بار تکرار میکنیم ما